Op 26 oktober zaterdagmorgen heel vroeg in de ochtend rond zes uur liep ik met een logee mee naar station Rai. Het was nog donker buiten en nog betrekkelijk rustig. Ook de gebouwen van de Rai waren nog donker, in de hotels gingen hier en daar lichten aan. Een enkele auto reed langs. Ik liep mee, vanwege een zware koffer, met mijn logee.  De koffer stond op mijn bagagedrager.

Het was een beetje zoeken hoe langs alle fietsen te laveren bij het metrostation Europaplein. De hal van het Nhow hotel zag er nog uit als een slagveld, omgevallen glazen, chips-zakken, overal rommel. De schoonmaakploeg was nog niet aan het werk.

Onder het viaduct van de rondweg door  kwam station Rai in beeld. Ineens werd mijn aandacht getrokken door een donker geklede figuur die de hele stationshal vulde, hij danste in het rond in een razend tempo. Mijn gast zei: “als die niet aan het trippen is, weet ik het niet. Let maar een beetje op”.

Ik zette mijn fiets op slot en wij liepen de hal in richting de dansende figuur. Ik moest vlak langs hem lopen. En ineens stopte hij maakte een kleine buiging en een heldere stem klonk: “en hoe maakt u het vandaag mevrouw...”. Ik antwoordde: ”Heel goed, en jij ook geloof ik”.

Een grote glimlach kreeg ik als bevestiging.

Marjan Stomph