Het eerste boekenkastje dat ik jaren geleden tegenkwam stond in de Sarphatistraat. Een heus kastje met een regenzeil erboven. Je mocht zomaar een boek meenemen, maar werd wel geacht een euro door de bijbehorende brievenbus te gooien. Inmiddels zijn er door heel Amsterdam boekenkastjes verschenen. Ik heb me daar eens in verdiept. Worden die kastjes gevuld door mensen die van hun boeken af willen, of willen zij de goegemeente weer aan het lezen krijgen? 

Ik trof een rekenmethode aan uit 1936 van ene meneer Veen, en een aardrijkskundeboek dat mij vertelde dat Nederland 11 miljoen inwoners had en kaarten vertoonde waar de Flevopolder nog niet opstond en de Markerwaard nog water was. Uit nieuwsgierigheid neem ik zo’n boek mee, verbaas mij enige dagen en breng het weer terug naar het kastje.

Ook tref ik heel veel detectives, je kent dat wel. Spannend boek, maar op het eind weet je wie de dader is en is het boek eigenlijk waardeloos. Maar voor een ander weer nieuwe lectuur.

Ik heb de biografie van Coco Chanel meegenomen. Een boek dat ik nooit zou kopen of lenen bij de bibliotheek. Uiterst interessant verhaal. Het boek prijkt nu in mijn boekenkast.

In de 2e Van der Helststraat is een boekenportiekje. Alle boeken krijgen een stempel “zwerfboek”, waarschijnlijk om te voorkomen dat ermee gehandeld gaat worden. Ik vind het een prima initiatief en laten we er allemaal aan meedoen. Boeken die bij jou staan te verstoffen kunnen voor een ander weer vreugdevol zijn. En we blijven lezen en dat is een groot goed.

Ina van der Bijl