Hartje winter zaten we ineens met z’n zevenen aan tafel. Alle buren van huisnummer 68. Vier verdiepingen, vier generaties! Bijzonder toch?!
Ik zet onze leeftijden er even bij: 4 maanden, 25 en 26 jaar, 32 jaar, 63 jaar en 2 keer 80+. En die leeftijdsverschillen? Maakt geen klap uit, daar werden we juist heel blij van, en ... van het eten natuurlijk... en de wijn... maar vooral omdat het buurvrouw/buurman zijn nu anders aanvoelt.

Hoe dat etentje met alle buren bij ons op nummer 68 ontstond? Gewoon vanuit het besef dat je met je buren een soort gemeenschap vormt. Je komt elkaar tegen in het trappenhuis of op straat. Na een glimlach en een groet ben je, voordat je het weet, met elkaar in gesprek. En opeens is dat idee er: samen eten en iedereen neemt iets mee.

Het voelt goed iets meer te weten van de mensen waarmee je vloer, plafond en portaal deelt. Niet om de deur bij elkaar plat te lopen maar om iets voor elkaar te kunnen betekenen als dat gewenst is.

En dan al die verhalen... Wisten jullie bijvoorbeeld dat op de plek van de Rivierstaete ooit de fabriekshallen van de autofabriek Spijker hebben gestaan?”


Annette Schutte