In een heerlijke tuin op Amstelglorie, op een mooie maandagmiddag zien wij elkaar weer na lange tijd, de eerste Stadsdorp schrijfclub –Schatgraven*-. Gedwongen tot afstand houden en voorzichtig zijn schreven wij elkaar tijden lang via de mail. Elke twee weken maakte iemand een opdracht. En ieder schreef trouw of zij de opdracht leuk vond of niet.

Heel soms ontmoetten wij elkaar in klein verband bij iemand thuis met ramen open en warme kleren aan, ver van elkaar zittend. Raar hoe snel je went aan rare regels, gelukkig was er aan opstandigheid geen gebrek. Toch een teken van vitaliteit, die opstandigheid...

Maar nu zitten wij op dit terras in de buitenlucht en verdiepen ons in de opdrachten. De thee is lekkerder, de koekjes smaken beter, net als het hartige hapje. En het is veel leuker.

Het leuke is natuurlijk dat je nu direct op elkaar reageert, elkaars reacties hoort en er veel verhalen uit ieders leven opduiken. Dat blijft voor mij het leuke, al die verhalen naar aanleiding van al die verschillende levens. Verhalen over zaken die ik nog nooit meemaakte en waarschijnlijk nooit zal meemaken. Het is rijk verhalen te delen op zo’n speelse manier.

Marjan Stomph