De ouderslaapkamer aan straatzijde van mijn woning is de koudste kamer van het huis en heeft gelijklopend aan het leven van een gezin heel veel functies gehad. Toen wij er ruim dertig jaar geleden kwamen wonen was het de slaapkamer van het echtpaar dat net vertrokken was. Ik was heel bang dat de geest van het kettingrokende echtpaar achter was gebleven in de slaapkamer, want de vrouw leed heel veel pijn. Na een grondige verfbeurt en wat sloopwerk was het een hele mooie kinderkamer geworden, met linoleum op de vloer naar volle tevredenheid. 

Mijn twee zoons hebben er eindeloos met Duplo en Lego gespeeld, op hamertje tik geslagen en gevingerverfd. Heel belangrijk was ook de boekenkast met op de bovenste plank de boeken met Sinterklaas- en Kerstliedjes. Deze boeken stonden daar bovenin verborgen om te voorkomen dat er het hele jaar door Sinterklaasliederen gezongen zouden worden.
Tijdens een opruimbeurt van het kinderspeelgoed waar mijn zoons te oud voor waren geworden, kwam mijn oudste zoon erachter dat deze liedjesboeken gewoon op de bovenste plank stonden. Hij kon er nu moeiteloos bij. “Kijk nou eens!" Het raadsel van de plotseling tevoorschijn komende liedjesboeken is opgelost. Ze staan gewoon op de bovenste plank.

Inmiddels zijn mijn zoons zelfstandig gaan wonen en liggen er na de volgende verbouwing dikke vloerplanken op de vloer waardoor de kamer iets minder koud aanvoelt. De kamer is nu een logeer/werkkamer. Tegenwoordig logeert mijn kleindochter er in een campingbedje dat ik van een Stadsdorper heb gekregen.
In de hoek staat een speelgoedmand met speelgoed van een andere Stadsdorper en het speelgoed dat ik heb bewaard samen met de goede herinneringen. Binnenkort wordt het weer Koningsdag waar een overdosis aan speelgoed wordt aangeboden. De houten blokken van mijn zoons heb ik er verkocht en voor mijn kleindochter heb ik nieuwe gekocht. Die staan ook in de hoek.

Marianne Osnabrug